Galeria Krypta u Pijarów w Krakowie wraz z Artystką
serdecznie zapraszają na wystawę rzeźby
Magdaleny Cisło
Wystawa od 28 listopada do 9 grudnia 2020
od wtorku do piątku 11-13 oraz 15.15 – 17
Kraków, ul . Pijarska 2
W związku z trwającą sytuacją epidemiologiczną i całkowitym zakazem organizacji imprez kulturalnych od 7 listopada br , obecnie wystawa ma prezentację na stronie galerii
Wystawa w internecie:
Projekt jest współfinansowany ze środków Gminy Miejskiej Kraków
www.krakow.pl
Magdalena Cisło
Urodzona w 1986 roku w Rzeszowie. Absolwentka Liceum Plastycznego w Rzeszowie. W latach 2007 – 2012 studia na Wydziale Rzeźby w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Dyplom z medalem Rektora ASP w pracowni prof. Bogusza Salwińskiego. Pola działań twórczych to przede wszystkim rzeźba oraz rysunek. Uczestniczka plenerów rzeźbiarskich, brała udział w targach, sympozjach, oraz wystawach w kraju i za granicą. Obecnie pracuje na Wydziale Rzeźby w krakowskiej ASP jako adiunkt w Pracowni Rzeźby w Ceramice.
Kształty emocji
Materia rzeźbiarska, obejmująca wszystkie możliwie obecne w dziele sztuki sfery, dotyczy również materiału. Poszukiwania w obrębie materiału rzeźbiarskiego uważam za szczególnie ważne. Materiał jest istotnym elementem składowym dzieła i stanowi o jego fizycznym istnieniu, przez co staje się narzędziem komunikacji.
Współczesne możliwości pozwalają na wykorzystywanie różnorodnego materiału, zarówno w sposób klasyczny jak i związany z przewartościowaniem, jakiemu uległo pojęcie sztuki i twórczości w XX wieku.
Spośród całej palety dostępnych współcześnie materiałów i technologii wybieram te, które wydają mi się w jakiś nieokreślony sposób bliskie. Intuicyjnie wyczuwam wartość w materiałach pochodzących bezpośrednio z natury, ale też tych związanych z działalnością człowieka i przez niego przetworzonych.
Materiał nigdy nie pozostaje wolny od skojarzeń i symboliki, która jest nawarstwiona przez kulturę i tradycję. Każdy kolor czy stan fizyczny posiada własny zasób odniesień.
Elementy zużyte będące surowcem wtórnym mogą zaistnieć inaczej niż przewiduje to recyklingowy proces odnawiania ich fizycznych właściwości. Mogą przejść inny rodzaj przewartościowania. Połączenie tego typu materiałów i klasycznych metod rzeźbiarskich pozwala na wydobycie nowej wartości, spajającej w sobie pierwiastek przemijania i powstawania „nowego” jednocześnie. Elementy dzieła, takie jak np. przesłanie wynikające z interpretacji użytych środków, zestawień kształtów czy barw, stanowią semantycznie wielowymiarowe wartości, których odczuwanie i odczytywanie związane jest z aktualną potrzebą i możliwościami odbiorcy. Faktem pozytywnym jest wywołanie napięcia emocjonalnego podczas kontaktu odbiorcy z dziełem. Pozwala to dziełu swobodnie oddziaływać na odbiorcę, dzięki czemu stwarza ono „otwarcie”, pozwala się „zobaczyć” i odczuć w niepowtarzalny sposób.
