11 kwietnia 2019 r., godz. 18.00, Międzynarodowe Centrum Kultury, Rynek Główny 25
W jaki sposób awangardowi artyści z regionu Europy Środkowo-Wschodniej reagowali na wzrost popularności sportu jako kultury dla mas i kultury mas? Zapraszamy na wykład Masa i rzeźba. Kult ciała w XX wieku, który wygłosi dr Przemysław Strożek w ramach programu towarzyszącego wystawie Czas przełomu. Sztuka awangardy w Europie Środkowej 1908-1928 prezentowanej do 9 czerwca w Galerii MCK.
W pierwszych dwóch dekadach zeszłego stulecia strategie obrazowania przez awangardowych artystów nowych dyscyplin sportowych, takich jak kolarstwo, tenis, czy piłka nożna, prowokowały do refleksji, w jaki sposób malarstwo i rzeźba oddać mogą istotę dynamiki, ruchu
i współzawodnictwa. Po zakończeniu I wojny światowej, w wyniku geopolitycznych zmian na mapie Europy, pracom artystycznym o tematyce sportowej coraz częściej i coraz wyraźniej zaczęły przyświecać ideologiczne i propagandowe cele. To właśnie w latach dwudziestych po raz pierwszy na tak ogromną i globalną skalę artystyczne przedstawienia muskularnego i smukłego ciała, kultury fizycznej, dynamiki ruchów i sportowego współzawodnictwa sprzężone były
z politycznymi ideologiami.
Niektórzy artyści, jak na przykład August Zamoyski czy Mieczysław Szczuka, sami byli profesjonalnymi sportowcami, a artyści związani z grupą Devetsil w Czechosłowacji czy z grupą Munka na Węgrzech współpracowali blisko z organizacjami i klubami sportowymi. We wszystkich niemal projektach awangard regionu sport uchodził za ważny model programów modernizacyjnych nie tylko w sztuce, ale i w życiu codziennym, a także za istotny czynnik
w kreowaniu figury Nowego Człowieka.
Dr Przemysław Strożek – adiunkt w Instytucie Sztuki PAN, badacz włoskiego futuryzmu, polskiej awangardy, podstaw globalnego modernizmu i sztuki współczesnej. Stypendysta Fulbrighta na University of Georgia (Athens, GA), Isreal Academy of Sciences (Tel Aviv) i Accademia dei Lincei (Rzym). Stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej oraz MNiSW w kategorii wybitnego młodego naukowca. Jest autorem kilkudziesięciu artykułów naukowych, pierwszej monografii
o recepcji włoskiego futuryzmu w Polsce: Marinetti i futuryzm w Polsce (1909-1939). Obecność — kontakty wydarzenia (2012), a także książki o niemieckim dadaizmie: Nic, to znaczy wszystko. Interpretacje niemieckiego dada (2016). Obecnie prowadzi badania na temat związków sztuki awangardowej ze sportem w Europie Środkowo-Wschodniej w latach 1918–1939 finansowane przez Narodowe Centrum Nauki.
